معروف نخستین سفیر آب ایران می‌شود/ رونمایی از تندیس آب در آیین بدرقه تیم ملی والیبال

آیین رونمایی از تندیس آب و معرفی نخستین سفیر آب کشور هم‌زمان با بدرقه تیم ملی والیبال جمهوری اسلامی ایران برگزار می‌شود.

شرکت آب و فاضلاب استان تهران در برنامه‌ مشترکی با فدراسیون والیبال و بانک سامان با هدف فرهنگ‌سازی برای مدیریت مصرف آب و آگاهی‌بخشی عمومی نسبت به موضوع کمبود آب در کشور، در آیین بدرقه تیم ملی والیبال جمهوری اسلامی ایران به مسابقات لیگ جهانی، سعید معروف کاپیتان تیم ملی را به عنوان نخستین سفیر آب معرفی می‌کند.

سعید معروف حکم و نشان خود را در این برنامه از حمید چیت‌چیان وزیر نیرو دریافت خواهد کرد.

هم‌چنین از تندیس آب که توسط استاد اشوری و به ابتکار بانک سامان طراحی و اجرا شده است با حضور ستارگان تیم ملی والیبال ایران و مقام‌های ارشد کشوری رونمایی خواهد شد.

این برنامه در چارچوب برنامه‌های کمپین عمومی «آب هست، ولی کم است» برگزار می‌شود که توسط بانک سامان و فدراسیون والیبال و با حمایت شرکت آب و فاضلاب استان تهران تدوین و اجرا شده است.

منبع:شرکت آب و فاضلاب تهران

مدیر عامل آبفای البرز، هشدار داد، اگر شهروندان نسبت به رعایت حداقل ۱۰ درصد مصرف آب در تابستان امسال اقدام نکنند، در برخی مناطق استان با مشکل جدی توزیع آب مواجه خواهیم بود.

مهندس غلامرضا رضایی فر با بیان این مطلب اظهار داشت: آبفای شهری استان البرز هم اکنون با زیرپوشش داشتن ۱۹ شهر و با جمعیتی در حدود ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر دارای ۳۳۶ حلقه چاه آب و دو واحد تصفیه خانه آب است که حداکثر آبدهی این تاسیسات ۸۳۲ هزار مترمکعب در روز است.

وی با اشاره به اینکه در سالهای گذشته از حداکثر ظرفیت آبدهی منابع تولید برای مصارف شهروندان استفاده شده و همین موضوع موجب لطمه جبران ناپذیر به سفره های آب زیرزمینی دشت های کرج و ساوجبلاغ شده است گفت: تمهیدات آبفا در خصوص مدیریت تولید و مصرف به گونه ای است که به سمت جلوگیری از هدر روی آب از شبکه ها و انشعابهای فرسوده و شناسایی و قطع انشعابهای غیرمجاز گام برمی داریم.

وی افزود: آبفا در سال ۹۴ برنامه ریزی کرده است تا ۱۵ حلقه چاه جدید حفر کند و ۵۲۰۰ فقره انشعاب و ۲۰ هزار کنتور فرسوده را بازسازی نماید. همچنین قرار است ۴۵ کیلومتر شبکه های فرسوده اصلاح شود و با انجام عملیات ارتقا تصفیه خانه آب شماره ۲ کرج، ظرفیت تامین آب از منابع سطحی و سد طالقان ۲۰۰ لیتر دیگر افزایش یابد.

مهندس رضایی فرخاطر نشان ساخت: سد طالقان و سد کرج به برکت بارندگی های بهاره به ترتیب ۵۷ و ۸۹ درصد از ظرفیتشان پر شده است. اما در صورتیکه شهروندان در مصرف آب صرفه جویی لازم را انجام ندهند، این میزان فقط برای مصرف ۲ ماه کافی است.

منبع : وبسایت شرکت آب و فاضلاب استان البرز

طبق اعلام سازمان هواشناسی جهانی تا سال ۲۰۲۵ میلادی ۶۶ درصد جمعیت جهان یعنی دو سوم مردم ساکن روی کره زمین با معضل یا بحران کمبود منابع آب مواجه خواهند بود.

“آب” مهم ترین ماده حیاتی است که به همراه اکسیژن برای زیست بشر بر پهنه زمین الزامی و حیاتی است و تصور زندگی بدون آب و هوا اساسا ممکن نیست.

پروفسور ” تیموتی راندهیر” از دانشگاه ماساچوست آمریکا در تحقیقی مساله آب را مهم ترین موضوع مناقشه های احتمالی جوامع بشری در سال ها و دهه های آینده دانسته و پیشنهاد داده برای جلوگیری از این مساله مدیریت حوزه آبخیز داری و جلوگیری از آلودگی آب به عنوان مهم ترین راهکارهای کاهش نزاع احتمالی بشر بر سر آب مورد توجه قرار گیرد.

طبق اعلام سازمان هواشناسی جهانی تا سال ۲۰۲۵ میلادی ۶۶ درصد جمعیت جهان یعنی دو سوم مردم ساکن روی کره زمین با معضل یا بحران کمبود منابع آب مواجه خواهند بود.

در تحقیق پروفسور راندهیر منطقه خاورمیانه به عنوان یکی از کم آب ترین مناطق دنیا مورد توجه قرار گرفته و بر این نکته تاکید شده که این منطقه بیشتر از دیگر نقاط دنیا مستعد نزاع و جنگ بر سر منابع آب است.

خاورمیانه با وجودی که ۵ درصد از جمعیت جهان را در خود جای داده تنها صاحب یک درصد از منابع آب است و این مساله در کنار منابع مشترک آبی بین کشورهای این منطقه ، این منطقه از جهان را مستعد جنگ بر سر آب ساخته است.

برای مثال دو رود مهم دجله و فرات بین سه کشور ترکیه، عراق و سوریه و رود اردن بین فلسطین، لبنان ، اردن و اسراییل می تواند محل نزاع باشد. از سوی دیگر رود نیل که بر خلاف بسیاری از جنوب به شمال جاری است می تواند باعث درگیری بین سودان و مصر و اتیوپی شود.

در منطقه آسیای مرکزی نیز رود اورال که بین کشورهای قرقیزستان، قزاقستان، تاجیکستان، ازبکستان و ترکمنستان جاری است ، بالقوه به عنوان یک کانون جدی بحران مورد توجه است.

در منطقه جنوب آسیا نیز سد ” وورال” می تواند منشا تنش های آتی بین هند و پاکستان و سد ” فاراکا” منبع بالقوه ای برای تنش بین هند و بنگلادش باشد. از سوی دیگر رود ” ماهاکالی” نیز می تواند همانند یک بمب دستی بین نپال و هند عمل کند.

با این حال مناطقی از جهان نیز هستند که کمتر با مشکل کم آبی مواجه اند . برای مثال تنها رود آمازون وشعبات مختلف آن در آمریکای جنوبی، ۱۵ درصد از آب شیرین جهان را شامل می شود ولی در همین مناطق نیز تنش بر سر منابع آب با افزایش روند گرمایش زمین به هیچ وجه دور از انتظار نیست.

برای مثال رود کلرادو می تواند منشا تنش بین آمریکا و مکزیک باشد. در جنوب آمریکا نیز میزان سهم آبی از رود مشترک ” لا پلاتا” بین برزیل، آرژانتین، اروگوئه و پاراگوئه مطرح است.

در قاره آفریقا نیز وضعیت به مراتب بدتر است . این قاره علاوه بر مساله داشتن منابع آبی مشترک و کمبود آب ، با معضل دسترسی شهروندان به آب سالم نیز روبرو است. در جنوب آفریقا دو کشور بوتسوانا و نامیبیا تا کنون بارها بر سر مالکیت منابع آبی مشترک و مورد اختلاف جنگیده اند.

به طور کلی قاره آسیا به نسبت جمعیت خود کم آب ترین قاره جهان محسوب می شود. آسیا با وجودی که ۶۰ درصد از جمعیت جهان را در خود جای داده تنها صاحب ۳۶ درصد از منابع آب جهان است و این در حالی است که همین درصد به طور مساوی در بین کشورهای آسیایی تقسیم نشده و منطقه خاورمیانه خشک ترین و کم آب ترین منطقه قاره آسیا محسوب می شود که تنها ۱ درصد از منابع آب شیرین دنیا را داراست.

منبع:عصر ایران

بنابر شواهد، اولین بار پارسیان باستان به وجود گازهای قابل اشتعال در گیاهان پوسیده پی بردند. آنچه که ما امروز به عنوان بیوگاز یا گاز ناشی از فرایندهای بیولوژیک می‌شناسیم قدمتی چندین‌هزار ساله دارد.
اما تاریخچه استفاده از بیوگاز به حدود ۲۰۰۰ تا ۳۰۰۰ سال پیش و به چین باستان باز می‌گردد. چنان که مارکوپولو در سفرنامه‌ی خود به وجود مخازن سرپوشیده فاضلاب اشاره کرده است. گفته می‌شود که چینی‌های باستان از گاز حاصل از فاضلاب، و هدایت آن به وسیله لوله‌هایی از جنس بامبو به خانه‌هایشان، برای روشنایی و گرما و پخت و پز استفاده می‌کردند.

در عقاید ایرانیان باستان نیز آلوده کردن آب گناه بزرگی محسوب می‌شد؛ از این رو در شهرهای ایران باستان سیستم‌های منسجمی برای هدایت آب‌های سطحی و نیز فاضلاب طراحی شده بود که هنوز هم آثاری از این کانال‌بندی‌ها وجود دارد. مشهورترین نمونه‌ی استفاده کاربردی از فاضلاب در ایران در حمام شیخ بهایی است که در دوره‌ی صفویه (قرن ۱۱ هجری) توسط شیخ بهایی طراحی شد. گرمای آب خزینه‌ی این حمام توسط گازهای ناشی از فاضلاب مسجد جمعه و شعله‌ی یک شمع تامین می‌شده است.
اما شناخت علمی گاز متان و استحصال و کاربرد گسترده از بیوگاز به شکل امروزی به قرن ۱۹ و اوایل قرن بیستم میلادی باز می‌گردد. در سال ۱۸۰۸میلادی، سِر همفری دیوی به وجود گاز متان در فضولات حیوانی پی برد. وی با استفاده از دستگاه تقطیر و در شرایط خلاء در آزمایشگاه موفق به جمع‌آوری گاز متان ازمخلوط فضولات گاوی و کاه شد. اولین مخزن هاضم بی‌هوازی به شکل نوین در سال ۱۸۵۹ در بمبئی هندوستان ساخته شد. این ایده به انگلستان برده شد و شکل بهتری از مخزن طراحی شد و در سال ۱۸۹۵ از بیوگاز حاصل برای روشنایی چراغ‌های گازی خیابان‌ها که در آن زمان در انگلستان مرسوم بود استفاده شد. با پیشرفت علم میکروب‌شناسی و تحقیقات بوزول (Buswell) و دیگران در۱۹۳۰ باکتری‌های بی‌هوازی و شرایط لازم برای تولید بهینه‌ی متان کشف شد و گام‌های بیشتری در جهت استفاده از بیوگاز در دنیا برداشته شد. از آن زمان تاکنون شمار زیادی از کشورهای صنعتی و در حال توسعه، در جهت بهبود و توسعه صنعتی و بهره‌برداری بهینه از این انرژی ارزان و در دسترس به پیشرفت‌های زیادی دست یافته‌اند.

بیوگاز چیست؟
بیوگاز عمدتا مخلوطی است از دو گاز متان و دی‌اکسیدکربن ( و همچنین گازهایی مانند نیتروژن، هیدروژن، اکسیژن و سولفید هیدروژن به مقدار جزئی) که حاصل تجزیه بی هوازی و تخمیر زیست توده بوسیله‌ی باکتری‌های متانوژن می‌باشد. جزء قابل اشتعال بیوگاز، متان است که سهم بیشتر این گاز یعنی حدود ۶۰ تا ۷۰ درصد آن را شامل می شود. متان، گازی است بی‌رنگ و بی‌بو که اگر یک فوت مکعب آن بسوزد، ۲۵۲ کیلوکالری ( ۱۰۵۲.۳کیلوژول) انرژی حرارتی تولید می کند که در قیاس با سایر مواد سوختی، رقم قابل توجهی است. دو ترکیب دیگر به ویژه سولفید هیدروژن که سهم آن ناچیز است، جزء ترکیب‌های سمی هستند. از مزیت‌های مهم متان به دیگر سوخت‌ها این است که، هنگام سوختن، گاز سمی و خطرناک منواکسید کربن تولید نمی کند؛ بنابراین از آن می‌توان به عنوان سوخت ایمن و سالم در محیط خانه استفاده کرد. همان طور که گفته شد، حدود ۶۰ تا ۷۰ درصد بیوگاز را گاز متان تشکیل می دهد، این درصد بالای متان، بیوگاز را به عنوان منبع عالی و ممتاز انرژی‌های تجدیدپذیر برای جانشینی گاز طبیعی و دیگر سوخت‌های فسیلی قرار داده است.

باکتری‌ها فرایند تجزیه را طی ۴ مرحله به شرح زیر انجام می‌دهند:

مرحله اول: هیدرولیز مواد آلی پیچیده و نامحلول و تبدیل این مواد به ترکیبات محلول.
مرحله دوم: ترکیبات آلی محلول حاصل از مرحله اول به وسیله باکتری‌های اسیدساز شکسته شده و در نتیجه اسیدهای آلی تولید می‌شود.
مرحله سوم: معمولا هیدروکربن‌های پنج و شش کربنی در آب حل شده و توسط باکتری‌های اسیدساز مورد مصرف واقع شده و به ترکیباتی از قبیل هیدروژن،‌فورمات، استات، پروپیونات و گاز کربنیک تبدیل می‌شوند.
مرحله چهارم: تمام ترکیبات آلی و اسیدهای تولید شده در مرحله اسیدسازی توسط باکتری‌های متانوژنز به بیوگاز تبدیل می‌شوند.

منابع بیومس
با نگاهى به وضعیت استفاده از انرژی‌هاى تجدیدپذیر، در مى‌یابیم که در میان این منابع، انرژى بیومس حدود ۷.۷۹%  کل کاربرد جهانی را به خود اختصاص داده است. بر مبناى آخرین آمار ارائه شده در سال ۲۰۰۹ میلادی، برترین کشورهاى تولیدکننده انرژى از منابع بیومس عبارتند از: آمریکا، برزیل، فیلیپین، آلمان، سوئد و فنلاند.
 منابع بیومس قابل استحصال بیوگاز به پنج گروه عمده تقسیم می‌شود که عبارتند از :
■   ضایعات و پسماندهای کشاورزی و صنایع وابسته
■  پسماندهای جامد شهری
■  پساب شهری
■  فضولات دامی
■  ضایعات و زائدات جامد و مایع فسادپذیر صنعتی (لجن صنعتی)

همگی منابع بیومس نام برده شده طى فرآیندهاى مختلف بیوشیمیایى و ترموشیمیایى، قابلیت تولید انرژى به سه شکل برق، گرما و سوخت زیستى را دارند و در بخش‌هاى مختلف مصارف خانگى، صنعتى و حمل و نقل به‌کار گرفته مى‌شوند. برای نمونه با فشرده کردن متان موجود در بیوگاز از آن می‌توان به‌طور مستقیم به‌عنوان گاز شهری و سوخت خانگی برای پخت و پز و گرما استفاده کرد یا به عنوان سوخت CNG در وسایل نقلیه گازسوز مورد استفاده قرار داد. همچنین می‌توان از آن برق تولید کرد. در صورت استفاده از بیوگاز در صنعت حمل و نقل، میزان آلاینده دی‌اکسیدکربن که سبب افزایش گازهای گلخانه‌ای جهان می‌شود تا حدود ۶۵ تا ۸۵ درصد کاهش می‌یابد.
همان‌طور که در ابتدا گفته شد تولید بیوگاز از فاضلاب سابقه‌ای طولانی دارد. بیشترین مخازن استحصال بیوگاز از فاضلاب انسانی و پسماندهای دامی به ترتیب در چین، هند و در کشورهای آفریقایی احداث شده است.
در ایران متاسفانه به جز یک مورد مولد تولید بیوگاز در تصفیه‌خانه‌ی اصفهان و دو نمونه مولد بیوگاز روستایی از فضولات دامی، بهره‌برداری دیگری از این نوع پسماند نشده است.
اما در چند دهه‌ی اخیر در دنیا توجه به پسماندهای شهری و مدیریت آن به شکل چشم‌گیری افزایش یافته و پیشرفت‌های زیادی نیز برای تولید بیوگاز از پسماندهای شهری صورت گرفته است. در ایران نیز تلاش‌هایی در این زمینه صورت گرفته است. واحد نیروگاه بیوگاز مشهد و نیروگاه شیراز که هر دو در سال‌های اخیر راه‌اندازی و به بهره‌برداری رسیده‌اند نمونه‌هایی از گسترش و توسعه فناوری‌های انرژی‌های نو و رویکرد به این نوع از انرژی‌های پاک در ایران است.

منبع: سایت مهندسی بهداشت محیط